Bilaterale investeringsverdragen en nationale soevereiniteit

Bilaterale investeringsverdragen (Bilateral Investment Treaties, of kortweg BIT’s) zijn instrumenten waarin twee staten de nodige afspraken vastleggen rond de behandeling van investeringen door onderdanen van de ene staat op het grondgebied van de andere staat. Uit de rechtsleer en (arbitrale) rechtspraak blijkt dat deze verdragen erin slagen om in een ruime bescherming van buitenlandse investeerders te voorzien. Dit alles dankzij extensieve afspraken over ‘standards of treatment’, onteigeningen en gepaste vergoedingen, maar vooral dankzij de mogelijkheid om uit eigen beweging een internationale arbitrageprocedure op te starten wanneer buitenlandse investeerders menen dat hun rechten onder het betreffende BIT geschonden zijn.

Zowel voor ontwikkelingslanden als voor ontwikkelde industrielanden brengen bilaterale investeringsverdragen in de praktijk een verlies aan nationale soevereiniteit met zich mee en reduceren zij de mogelijkheid om vooruitstrevende wetgeving aan te nemen in het algemeen belang. In deze internationale investeringscontext wordt er vaak voorbijgegaan aan de belangen van (de onderdanen van) de ontvangende staat. Tegelijkertijd doen steeds meer empirische studies ernstige twijfel rijzen over de effectieve economische meerwaarde van bilaterale investeringsverdragen, zodat het bovendien onduidelijk is welke voordelen het verlies aan nationale soevereiniteit zouden kunnen compenseren. Een balans is dus ver te zoeken.

Het doel van dit werk is te onderzoeken welke verbeteringen kunnen worden aangebracht aan de huidige materiële en procedurele bepalingen van BIT’s, zodat een dergelijke balans wel mogelijk wordt.

Elektronische versie beschikbaar op :

• Strada lex België

Heeft u een abonnement? Activeer kosteloos de digitale versie dankzij de code in het boek.